Δεν είναι αυτάστα χέρια μουσημάδια από καρφιάαπό τα μαστορέματαόλη μέρα.Τσιμπήματα απόαγκάθια είναιόταν τα βράδιατριαντάφυλλασου κρυφοκόβωμήπως πιστέψειςστην αγάπη μου. Ο Σπύρος Κιοσσές είναι διδάκτορας Νεοελληνικής Λογοτεχνίας (Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας). Εργάζεται ως Ε.ΔΙ.Π. Νεοελληνικής Λογοτεχνίας – Δημιουργικής γραφής στο Τμήμα Ελληνικής Φιλολογίας του Δ.Π.Θ. Φωτογραφία: sanjoy sahaHire
Ραβδί μαγικόΠαραμύθια που σκάβειΚι όλοι ακούνε… Διάφανο χέριΦυλαχτό καρφιτσώνειΟνειρεύομαι. ΑπολίθωμαΣτο στέρνο μέσα ψυχήΤην ψάχνεις παντού… ΜελισσοκέριΙδρωμένη εικόναΑνυπόδητη… Κατώφλι έρμοΛευκής θεάς ξόανοΣε παραστέκει. Η Παρασκευή (Βιβή) Κοψιδά-Βρεττού είναι αριστούχος Διδάκτωρ Φιλολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών, βραβευμένη ποιήτρια και συγγραφέας, πρόεδρος του Συνδέσμου Φιλολόγων Λευκάδας και συνεργάτιδα του BookSitting. Διαβάστε εκτενές … Συνεχίστε να διαβάζετε Βιβή Κοψιδά-Βρεττού | Μικρογραφίες σε ρυθμό χαϊκού για τη μάνα.
Ο IANOS, για τέταρτη συνεχή χρονιά, διοργανώνει Διαγωνισμό Διηγήματος και Φωτογραφίας με θέμα: «Ταξίδια». Ταξίδια φυσικά, νοητά, φανταστικά, ταξίδια στο χαρτί, ταξίδια στο φακό, ταξίδια στο μυαλό… Κανένα ταξίδι δεν περιορίζεται στον εαυτό του. Εμπεριέχει πλήθος άλλων ταξιδιών.Ζοζέ Σαραμάγκου Ο IANOS, για τέταρτη συνεχή χρονιά, … Συνεχίστε να διαβάζετε ΙΑΝΟS | Διαγωνισμός Διηγήματος & Διαγωνισμός Φωτογραφίας 2021.
Ὁ χορὸς περὶ τὴν τρίτην μεταμεσονύκτιον ὥραν ἐτελείωσε τέλος καὶ ὁ ἀγαθὸς ἄνθρωπος, ἀφοῦ εἶχε σκοτισθῇ περισσότερον ἀπὸ τὴν μποστομανίαν και τὴν εὐθυμίαν τῶν ἄλλων παρὰ ἀπὸ τὴν σιωπηλὴν καὶ ρεμβώδη ἐξάπλωσίν του εἰς μίαν πολυθρόναν καθ’ ὅλην τὴν νύκτα, ἐκτὸς τῶν εὐχαρίστων στιγμῶν ἃς … Συνεχίστε να διαβάζετε Κωνσταντίνος Χατζόπουλος | Μετά τον χορόν.
Στα χρονογραφήματά του, ο Kurt Tucholsky ασκεί δριμεία κριτική στην κοινωνία της εποχής και περιγράφει με μελανά χρώματα τη ζωή στη σκιά του ναζισμού, σε μια χρονική περίοδο όπου η τέχνη αποτελεί ίσως το σημαντικότερο μέσο έκφρασης και κριτικής. Κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Κριτική. Ο … Συνεχίστε να διαβάζετε Σούρουπο ή χάραμα; | Kurt Tucholsky.
Μαρία Αθανασοπούλου | Στη μητέρα μου Πολλά, πάρα πολλάαμέτρητα τα χρόνια ψάχνοντάς σεμέσα μου σε βρίσκωστην απόλυτη μεγάλη απουσία σουπου ίδια παραμένειαντίδοτο βρήκαδίχως σουγια να μπορέσωε κ ε ίστης φύσης την ομορφιάόπως τότεθυμάσαι σε συνόδευα το σούρουποσε κείνο τον περίπατοκατηφορίζοντας στη θάλασσακι οι μυρωδιές στους … Συνεχίστε να διαβάζετε 12 ποιήματα για τη Μητέρα.
Στη δέκατη έβδομη ψηφιακή συνομιλία της δράσης «Θέατρο-Τραύμα-Θεραπεία» του Τμήματος Θεατρικών Σπουδών του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών, θέμα της συζήτησης είναι ο ηθοποιός και οι ρόλοι του. Μια εξερεύνηση του ιαματικού χαρακτήρα των επιτελεστικών τεχνών από την αρχαιότητα έως τις μέρες μας. Η δράση … Συνεχίστε να διαβάζετε Ψηφιακή συνομιλία | «Ο ηθοποιός και οι ρόλοι του».
Δέκα χρόνια μετά τον πρώτο διαγωνισμό Παραδοσιακού (λαϊκού) Παραμυθιού, το eBooks4Greeks μάς καλεί να διηγηθούμε τα παραμύθια του παππού και της γιαγιάς, ώστε να μείνουν άσβεστα στο πέρασμα του χρόνου. Παραμύθια που δεν μας διάβαζαν από βιβλία αλλά τα άκουσαν κι εκείνοι απ’ τους γονείς … Συνεχίστε να διαβάζετε 2ος Διαγωνισμός Παραδοσιακού (λαϊκού) Παραμυθιού – eBooks4Greeks.
Δρόμοι παλιοί που αγάπησα και μίσησα ατέλειωταΚάτω απ΄τους ίσκιους των σπιτιών να περπατώΝύχτες των γυρισμών αναπότρεπτες κι η πόληνεκρήΤην ασήμαντη παρουσία μου βρίσκω σε κάθε γωνιά Κάμε να σ΄ ανταμώσω, κάποτε, φάσμα χαμένο τουπόθου μουΚι εγώ ξεχασμένος κι ατίθασος να περπατώ κρατώνταςΑκόμη μια σπίθα τρεμόσβηστη … Συνεχίστε να διαβάζετε Μανόλης Αναγνωστάκης | Δρόμοι παλιοί.
Οι κερασιές των ονείρων μαςδεν άνθισαν φέτοςυπέκυψαν στην ξεραΐλατων άγονων γραμμώνστο κέντρο των μεγαλουπόλεων οι ανθοφορίες αναβλήθηκανστο άνυδρο πεδίοοι σχέσεις μίσχοι κομμένοιστη διαλεκτική των στενών δωματίωντων αιθουσών βασανιστηρίων κάποια πουλιά είπαν θα έρθουνμα δεν φαίνεται σημάδι τους όλες οι αμαρτίες ξεπέζεψανκατέλαβαν αμαχητίτους τροχιοδρόμους του μυαλού … Συνεχίστε να διαβάζετε Δημήτρης Τρωαδίτης | Το άνυδρο.
Όταν τραγουδάςτα θλιμμένα τραγούδιατης μοναξιάς σουπαρέα μ΄έναμπουκάλι ρακήκαι τσιγάραμαύροι άγγελοισκοτεινοίκατεβαίνουν απ΄τον ουρανόκαι σε περιτριγυρίζουνκάποιες φορέςπάει ο νους σουστο κακόνα βλάψεις τον εαυτό σουόχι τους άλλουςμα πάντα καταφέρνειςνα διώξεις αυτές τις σκέψειςσηκώνεσαι όρθιοςοι μαύροι άγγελοιεξαφανίζονταιπαίρνεις το στρατίκαι πας μια βόλταστη φύσηεκεί που περπατούσεςμικρόςκαι η ελπίδαξαναγεννιέται μέσα … Συνεχίστε να διαβάζετε Γρηγόρης Σακαλής | Αναγέννηση.
Η νέα συλλογή διηγημάτων του Νικόλα Περδικάρη κυκλοφορεί από τις εκδόσεις "Ο Μωβ Σκίουρος". Σε αυτή τη συλλογή διηγημάτων, οι ήρωες δεν νιώθουν πόνο μα ούτε και απόλυτη χαρά. Είναι όλοι τους παράλογοι. Όχι γιατί αρνούνται να προσαρμοστούν σε πλαίσια που η «καθώς πρέπει» αναμέτρηση … Συνεχίστε να διαβάζετε Μάμα Κάρι | Νικόλας Περδικάρης.
Τα συναισθήματα καίγονται το λυκαυγέςστις υψικαμίνους της ζωής.Τρίζουν τα είδωλα του κόσμου,η μοναξιά σφάζεται στα θολά νερά.Μια τελευταία σταγόνα ελπίδας δεσμεύθηκε,ενέχυρο στα χέρια των τοκογλύφωντης ύπαρξής μας.Ξαπλώνω στο χώμαάνεμος υγρός ανακατεύειτη γαλήνια σιωπή.Η συμφιλίωση με το άγνωστο που έρχεται αργεί.Μέσα από τ’ αγκάθια ξεπροβάλειακόμα νωπός … Συνεχίστε να διαβάζετε Δημήτρης Καρπέτης | Μανδύας.
Καθαρότατον ήλιο επρομηνούσετης αυγής το ύστατο αστέρι,σύγνεφο, καταχνιά, δεν απερνούσετ΄ουρανού σε κανένα από τα μέρη ̇και από ΄κει κινημένο αργοφυσούσετόσο γλυκό στο πρόσωπο τ΄αέρι,που λες και λέει μες στης καρδιάς τα φύλλα:γλυκιά η ζωή και ο θάνατος μαυρίλα. Χριστός Ανέστη! Νέοι, γέροι και κόρες,όλοι, μικροί … Συνεχίστε να διαβάζετε Διονύσιος Σολωμός | Ημέρα της Λαμπρής.
Της πλέριας γνώσηςτο γιγάντιο δέντροκαταμεσής στο πουθενά ορθωνόταν.Ελκόμενοι από την κοινή τους τύχηοι ζωντανοί στον ίσκιο του μυριάδεςνα ξαποστάσουν λίγο και να φύγουν.Γαλαζοδείχναν οι σταυροί μπηγμένοισ’ όλα τα μήκη και τα πλάτη.Ένας σταυρός για κάθε ζώντα.Στου ασημένιου κρίκουτο αμυδρό το φέγγοςΒογκούσε η ύπαρξη με βλέμμαθολωμένο.Ο … Συνεχίστε να διαβάζετε Τάκης Π. Πιερράκος | Το τελευταίο πέρασμα.
Τότε ήρθαν τα δηλητήρια της Σταύρωσης -Άνοιξη ήτανε πάντα- Και τα παιδιά δεν ήταν ορφανά Χρόνια σγουρά πριν δεν ήταν Παιδιά ορφανά στην εκκλησιά Στη Σταύρωση και στην Ανάσταση Ήταν μονάχα λιγνά σαν πήχες Ποδαράκια σε λευκά Παπούτσια μέσα Της Παναγιάς και της Αγνότητας Πασχαλιάς … Συνεχίστε να διαβάζετε Βιβή Κοψιδά-Βρεττού | Δεν μεγαλώνουν τα παιδιά.
Άκου, άκου τα σήμαντρα* στις γειτονιέςπώς ηχούνανάσταση κι άνοιξη θυμίζουν,σπαρμένη γη με πράσινο χορτάρι,λιτό αντίδωρο σε ανόρεχτη θυσία.Άκου τα γέλια των παιδιώνπώς θυμώνουν τη νεκρική σιγήπου απλώθηκε στην πόλη.Δεκάρα δεν δίνουν για το θανατικό·ένα παιχνίδι είναι γι΄αυτά η ζωήκαι δυο λόγια με φίλους.Άκου, άκου τις … Συνεχίστε να διαβάζετε Αλεξία Καλογεροπούλου | Εαρινή δέηση.
Ξέρω έναν Χριστό·τα αδέσποτα πιστά τον ακολουθούντα πουλιά τρώνε από τις χούφτες τουτο ψάθινο καπέλο κρύβει τον ιδρώτατις αυλακιές στο πρόσωποκαρέ πουκάμισο φαρδύπανωφόρι παλιό, στρατιωτικό Ξέρω μια Παναγιά·την έχουνε φάει οι δρόμοικουτσούβελα, γυμνά πατουσάκια και φωνέςκαρότσια με σιδερικά και παλιοπράγματασπιτικό έχουνε θαρρείςμία αυλή στον παράδεισοστα … Συνεχίστε να διαβάζετε Μιχάλης Μελαχροινούδης | Ξέρω έναν Χριστό.
Ξέρεις πολύ καλά το τέλος της ιστορίας, τι θα γίνει, πώς θα γίνει, γιατί θα γίνει, αλλά από μικρό παιδί το είχες αυτό, ήλπιζες ότι κάτι θα συνέβαινε και θα μεταβαλλόταν η πλοκή, ο Ιούδας την τελευταία στιγμή θα ένιωθε τύψεις –πώς αλλιώς;– θα πρυτάνευε … Συνεχίστε να διαβάζετε Σπύρος Κιοσσές | Ιούδας.
Το πρώτο πεζογραφικό βιβλίο του ποιητή Γιώργου Χ. Θεοχάρη. Κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Πόλις. Η Δεσφίνα της Φωκίδας, ορεινό χωριό στους πρόποδες του Παρνασσού, γενέθλιος τόπος του συγγραφέα, τόπος φιλόξενος στον κόπο και στον πόνο, αναδύεται στη Δίφορη μνήμη μέσα από τα Απομνημονεύματα του Μακρυγιάννη, … Συνεχίστε να διαβάζετε Δίφορη μνήμη | Γιώργος Χ. Θεοχάρης.
