Τώρα που φεύγειςθέλω να σου εξομολογηθώότι σου είμαι ευγνώμωνγια ό,τι έκανες για μέναμ΄έκανες να νιώσωπρωτόγνωρα συναισθήματαχαρά μόνο, ποτέ λύπημα φαίνεται πως εγώήμουν ανώριμοςδεν ήμουν έτοιμοςνα εκτιμήσωαυτά που γενναιόδωραμου χάρισεςθα είσαι για πάνταστην καρδιά μουκυρίαρχη, μοναδικήτώρα που φεύγειςκαταλαβαίνω τι είχακαι τι χάνωτον ήλιο, το φεγγάριτην άνοιξη, … Συνεχίστε να διαβάζετε Γρηγόρης Σακαλής | Τι είχα.
Κύριε, επίτρεψέ μου να υποφέρω πολλάΚαι μετά να πεθάνω Άσε να διασχίσω τη σιωπήΚαι μην αφήνεις ούτε φόβο να ξεμείνει πίσω μου Άσε τον κόσμο να συνεχίζει την πορεία τουΆσε τη θάλασσα να φιλάει της ακρογιαλιές της Άσε το χόρτο να μένει πράσινοΈτσι που ο … Συνεχίστε να διαβάζετε Anna Kamieńska | Η προσευχή που σίγουρα θα εισακουστεί.
Σαν φυγή μοιάζει ο χειμώναςΌλα και όλοι φεύγουν ξενιτεύονταιΤα δέντρα αφήνουν στα κλαριάμονάχα την υπόσχεση οπώρα ερχόμενουκαλοκαιριού πετούμενα τις φωλιές τουςαφήνουν κι ένα γράμμα λύπησης μέχρι τησιγουριά της πράσινης άνοιξης οουρανός τ’αστέρια του σε χαμηλάαπόσκια κρυφού καημού η θάλασσατην ακύμαντη παρθενία της στηγκρίζα έκπληξη του … Συνεχίστε να διαβάζετε Βιβή Κοψιδά-Βρεττού | Φυγή ο χειμώνας.
Ο συγγραφέας Γιώργος Ανδρίτσος απαντά στις ερωτήσεις του BookSitting, με αφορμή το νέο του βιβλίο «Εδώ δεν είναι Αμερική (ή μήπως είναι;)»: μια συλλογή διηγημάτων που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Αγγελάκη. Ο Γιώργος Ανδρίτσος γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη. Έζησε για χρόνια στο εξωτερικό και εργάστηκε ως … Συνεχίστε να διαβάζετε Ο Γιώργος Ανδρίτσος στο Σαλόνι του BookSitting.
Στα τζάμια πέφτει η βροχή,μα λένε πως αν σταματήσει ουράνιο τόξο θα φανεί.Το δικό μου ουράνιο τόξο έχει αγώνα και φωνή,έχει πόνο, από ανθρώπους που άφησαν την τελευταία τους πνοή.Το δικό μου ουράνιο τόξο είσαι εσύ,που αγωνίζεσαι δίπλα μου για να γίνει πολύχρωμη η γη,με … Συνεχίστε να διαβάζετε Ανδριάνα Μπιρμπίλη | Το δικό μου ουράνιο τόξο.
Στον χειμωνιάτικο ήλιοδυο φωνές θαμπωμένεςολισθαίνουν προς την αβεβαιότητα.Κάτω απ’τα αρμυρίκια,στ’ αμμουδερά μονοπάτιαδιατηρούμε μια ψευδαίσθηση της ελευθερίας.Περιπλανιέμαι σε κοινοτυπίες ταραχώδεις,ο άδειος αέραςπερικλείει το σκοτάδι,το φάσμα της όρασης απόμακρο.Σχήμα ακαθόριστο οι σκέψεις,διογκώνουν την ανυπαρξία.Οι μύες λύνονται,μια υπενθύμιση φόβουπροσκολλάται πάνω τους.Παρακάμπτοντας τις σπασμωδικές κινήσειςαγγίζω την ατιθάσευτη φύση σου,αισθάνομαι … Συνεχίστε να διαβάζετε Δημήτρης Καρπέτης | Χειμωνιάτικος ήλιος.
Της δημιουργίαςτους κρουνούς ανοίγωστίχοι και όνειρα ξεχύνονταιδυνάμεις αλλοτινών καιρών,οράματα μελλούμενων. Της πεταλούδας τα φτεράφοράω κι ακροβατώπάνω στις ηλιαχτίδεςανατροπείς οι ιριδισμοί μουπολύχρωμο τον κόσμο βάφουν. Μπαλαρίνα σε χορό αιθέριοαψηφώ βαρύτητες και νόμουςσε μελωδίες αλλόκοσμες δοσμένημεταμορφώνομαι σε τέχνη τίκτουσατη λύτρωση ενός κόσμου λαβωμένου. Η Χαρίτα Μήνη είναι … Συνεχίστε να διαβάζετε Χαρίτα Μήνη | Τέχνη τίκτουσα.
Τρεις συνεντεύξεις του Κορνήλιου Καστοριάδη σε έναν τόμο που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Αυτολεξεί, σε μετάφραση του Αλέξανδρου Σχισμένου και της Ιωάννας-Μαρίας Μαραβελίδη. Το έργο του φιλοσόφου της αυτονομίας Κορνήλιου Καστοριάδη, με το ασυνήθιστα πολύπλευρο εύρος του, τον καθιστά έναν από τους μεγαλύτερους στοχαστές του … Συνεχίστε να διαβάζετε Η κοινωνία ενάντια στη γραφειοκρατία – 3 συνεντεύξεις | Κορνήλιος Καστοριάδης.
στο Θεοδόση Βολκώφ Λεν πως φύγαν τα χρόνια μιας κάποιας ακμήςπου ονομάσαν κατόπιν «των Φώτων αιώνα».Στο σκοτάδι πια ζούμε – κι ο κάθε μας μυςαπ’ το άλγος πώς σφίγγει, τσιμπά σαν βελόνα! Χάπι Ζάναξ, σε γνώρισα πρώτη φοράκάποια νύχτα που οι Μοίρες τ’ αστέρια μετρούσανκι … Συνεχίστε να διαβάζετε Θάνος Γιαννούδης | Ωδή στο χάπι Ζάναξ που μας χαρίζει απλόχερα τον ύπνο.
Είκοσι τρεις σκέψεις του συγγραφέα Βαγγέλη Ραπτόπουλου, όπως τις κατέγραψε η Τίνα Πανώριου τις πρώτες μέρες του 2022. Αυτόν τον καιρό βρίσκομαι σε μια αλλόκοτη πνευματική και ψυχική κατάσταση: του ανθρώπου που ετοιμάζεται να εκδώσει το τριακοστό βιβλίο του. Σαράντα δύο ολόκληρα χρόνια μετά από … Συνεχίστε να διαβάζετε Ο Βαγγέλης Ραπτόπουλος στο Σαλόνι του BookSitting.
Αντίτιμο Σκοτωμένα μεσάνυχτα. Ήρθε πάλι η σιωπή και με χτυπούσεστα χέρια, στα πόδια, στο κορμίγια ν ‘ αντιδράσω. Στην ανυπεράσπιστη σάρκα μου(λικνίζονταν νεαρές μοιχαλίδες)οι φρέσκες καλοπληρωμένες μελανιέςκαθώς ούρλιαζα για λίγη συμπόνοιασε μια πόρνη Σαλώμη νύχταπου ορεγόταν την κεφαλή μου επί πίνακι. Αν δεν ξημερωθώπληρώστε σας … Συνεχίστε να διαβάζετε Κυριάκος Δοσαράς | Τρία ποιήματα.
Ένας ήρωας Ήταν τόσο άμυαλος, ο φτωχός νέος,Έκανε τους υπερόπτες να χαμογελούν-Αυτοί δεν γνώριζαν ότι είχε φτεράπου μεγάλωναν και δυνάμωναν διαρκώς∙Ούτε ότι το δάφνινο στεφάνι είχε ήδη πλεχτείγια την κόμη του. Αφελής και παιδιάστικος στους τρόπους∙Είπαν: «To μέλλον του προοιωνίζεται μηδενικό».Το μέλλον του! Στη διάρκεια … Συνεχίστε να διαβάζετε Κatharine Tynan | Ένας ήρωας (μτφρ. Τάκης Π. Πιερράκος).
όνειρα στα χιόνια της σιωπήςστιγμέςπου οι ψυχές στα σώματατο απόλυτο της λύτρωσηςχαρίζουν κι ότανχαθούν τα όνειραμες στην ζωήτα σώματατα όρια του θαύματος αγγίζουν Ο Κώστας Τσιούφης γεννήθηκε στον Βόλο το 1954. Έκανε τις βασικές του σπουδές στο Βαρβάκειο Πρότυπο εξατάξιο Γυμνάσιο. Είναι διπλωματούχος ΗΜ Μηχανικός του ΕΜΠ. Ζει … Συνεχίστε να διαβάζετε Κώστας Τσιούφης | Testről és Lélekről (η ψυχή και το σώμα).
Δεν θέλεις να ξέρεις Δεν θέλεις να ξέρειςτι σκέφτομαιΣτέκομαι απέναντι σουκαι είσαι πανέμορφη.Πρέπει κάπως αμήχανα να κοιτάξω μακριάΚαι κατά κάποιον τρόποδεν μπορώ να σε κοιτάξω στα μάτια. Δεν επιτρέπεται να ξέρεις τι σκέφτομαι.Ακόμα κι όταν σου χαρίζω την προσοχή μουτόσο ομορφο ειναι το πρόσωπό σουΌμως … Συνεχίστε να διαβάζετε Till Lindemann | Τρία ποιήματα (μτφρ. Αντώνης Κερασνούδης).
Ο μικρός Αλί καθόταν κουρνιασμένος πάνω στο κρεβάτι ενός φτηνιάρικου ξενοδοχείου και περιεργαζόταν όλο τον ξεφτισμένο διάκοσμο. Ήταν τόσο δυστυχισμένος μα και συνάμα τρομαγμένος. Γιατί άφησε το ζεστό του το δωμάτιο με τα τόσο παιχνίδια; Γιατί έπρεπε να φύγουν όλοι μαζί οικογενειακώς από την πόλη … Συνεχίστε να διαβάζετε Εύη Στυλιανίδου | Τα Χριστούγεννα που δεν ήταν και τόσο λαμπερά.
Πάνε πολλά χρόνια που στην κεντρική μας πλατεία, όταν οι πιο ευκατάστατοι έβγαιναν για τα ψώνια των Χριστουγέννων, στεκόταν μπροστά απ’ το βιβλιοπωλείο ένας οργανιτζής με τη λατέρνα του και δίπλα του μια μαϊμού ντυμένη σαν χανούμισσα, με μπακιρένια φλουριά που συνόδευαν ηχητικά σαν κρουστά … Συνεχίστε να διαβάζετε Αντώνης Μπαλασόπουλος | Ο οργανιτζής.
Τα κίτρινα λαμπιόνια, πιο φτηνά κι από τυρόπιτακρέμονται καθέτως από το κουρτινόξυλοτου αυτοσχέδιου σαλονιούαφιερωμένα ολοκληρωτικά στην αχαλίνωτη βαρύτητασχηματίζουν άξοναμια γραμμή φωτεινή.Το ζευγάρι τους δεν φτούρησεεκείνα, τα πιο χρωματιστάέλαμψαν μονάχα για δυο στιγμέςώσπου διαλύθηκαν στα χέρια μου ατοποθέτητα.Μέρες τώρα, ξυπνώ ρυθμικά, επαναληπτικάκοιτάζω έξω τη θάλασσα, στρώνω … Συνεχίστε να διαβάζετε Άννα-Μαρία Καραγεώργη | Καθέτως το φως.
Όπως γράφει ο φιλόλογος Άρης Ιωαννίδης στο schooltime.gr, για να προσεγγίσουμε καλύτερα τη σωστή γραφή της λέξης, θα ήταν σωστό να επιχειρήσουμε μία ιστορική αναδρομή στη χρηστική λειτουργία της. Εκτός, λοιπόν, από τη γνωστή σε όλους χριστιανική γιορτή, τα Θεοφάν(ε)ια υπήρξαν και γιορτή στους Δελφούς, … Συνεχίστε να διαβάζετε Θεοφάνεια ή Θεοφάνια; Πώς γράφεται σωστά;.
Εκινδύνευε να βυθισθεί εις το κύμα η μικρή βάρκα του Κωνσταντή του Πλαντάρη, πλέουσα ανάμεσα εις βουνά κυμάτων, έκαστον των οποίων ήρκει δια να ανατρέψει πολλά και δυνατά σκάφη και να μη αποκάμει, και εις αβύσσους, εκάστη των οποίων θα ήτο ικανή να καταπίει εκατόν … Συνεχίστε να διαβάζετε Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης | Φώτα Ολόφωτα.
Στολισμένοι δρόμοιφωτισμένα πρόσωπαδάχτυλα μπλεγμέναγεμάτες ανάσεςνα χάνονταιστο σκούρο μπλε φόντο του ουρανού. Κι η δική μου να αναζητά διαρκώς τη δική σουνα αφεθεί ξανά στο δικό της ρυθμό -Στο παραλήρημα εκείνο- Στον ταιριαστό χορό τους Κάνει κρύο απόψε.Όχι, έξω.Μη γελιέσαι. Εδώ. Στην ψυχή μου. Η Αικατερίνη … Συνεχίστε να διαβάζετε Αικατερίνη Χριστοδούλου | Σαν χιόνι.
Booksitting 