Το υπ’ αριθμόν {324} ποίημα της Αμερικανίδας ποιήτριας, όπως έχει καταγραφεί στη βιβλιογραφία, μια που τα ποιήματά της δεν είχαν τίτλο.
{324}
Κάποιοι τηρούν την Κυριακή στην Εκκλησιά-
Την τηρώ κι εγώ, μένοντας στο Σπίτι-
Έχω για Ψάλτη τον Κορυδαλλό
κι έναν Δεντρόκηπο για Τρούλλο-
Κάποιοι τηρούν την Κυριακή με Άμφια Λευκά-
Εγώ απλώς φοράω τα Φτερά μου-
Κι αντί η Καμπάνα να χτυπά της Εκκλησιάς
Ο μικρός μας Νεωκόρος τραγουδά.
Ο Θεός κηρύσσει -διάσημος Κληρικός-
Και το κήρυγμα ποτέ δεν είναι βαρετό-
Έτσι αντί να πάω στον Παράδεισο εντέλει
Το δρόμο μου πάντα ακολουθώ.
{324}
Some keep the Sabbath going to Church-
I keep it, staying at Home-
With a Bobolink for a Chorister-
and an Orchard, for a Dome-
Some keep the Sabbath in Surplice-
I just wear my Wings-
And instead of tolling the Bell, for Church,
Our little Sexton-signs.
God preaches, a noted Clergyman-
And the sermon is never long,
So instead of getting to Heaven, at last-
I’ m going, all long.
(Emily Dickinson, «Έλα στον κήπο μου. Ποιήματα», μετάφραση Κώστας Λάνταβος, εκδόσεις Αρμός, Αθήνα 2011, σ. 46-47.)
