Τα παιδάκια που παίζουν στ΄ανοιξιάτικο δείλι-μια ιαχή μακρυσμένη-Τ΄αεράκι που λόγια με των ρόδων τα χείληψιθυρίζει και μένει, τ΄ανοιχτά παραθύρια που ανασαίνουν την ώρα,η αδειανή κάμαρά μου,ένα τραίνο που θα ΄ρχεται από μια άγνωστη χώρα,τα χαμένα όνειρά μου, οι καμπάνες που σβήνουν, και το βράδυ που … Συνεχίστε να διαβάζετε Κώστας Καρυτωάκης | Βράδυ.
Ἄκουσε τ᾿ ἀπόκοσμο τὸ παλιὸ βιολὶμέσα στὴ νυχτερινὴ σιγαλιὰ τοῦ Ἀπρίληστὸ παλιὸ κουφάρι του μιὰ ψυχὴ λαλεῖμὲ τ᾿ ἀχνὰ κι᾿ ἀπάρθενα τῆς ἀγάπης χείλη. Καὶ τ᾿ ἀηδόνι τ᾿ ἄγρυπνο καὶ τὸ ζηλευτὸζήλεψε κι ἐσώπασε κι ἔσκυψε κι ἐστάθηγιὰ νὰ δεῖ περήφανο τί πουλὶ εἶν᾿ αὐτὸποὺ … Συνεχίστε να διαβάζετε Ιωάννης Πολέμης | Το παλιό βιολί.
Διάβρωση της βάσηςτου πέτρινου τοίχουαπό την υγρασίακαι τους κρύους χειμώνες.Έντονο το τρίξιμο της πόρταςαπό τους κραδασμούς της κίνησής σου.Γρήγορη η φυγή σου, γυναίκα,πληγές στους αγκώνεςκαι στα γόνατα.Ένα παπούτσιενθύμιο της φυλακής σου! (Από την ποιητική συλλογή της Ελένης Α. Σακκά «Χρώματα ελλιπή», εκδόσεις «Το Σκαθάρι», 2022) … Συνεχίστε να διαβάζετε Ελένη Α. Σακκά | Ενθύμιο.
Η ψυχή μου είναι τριαντάφυλλο κι είμαι πάνω της αγκάθι…Μην το πείτε και τ` ακούσουνεη καλή μου μην το μάθει… Θε ναρθεί γλυκιά κι υπέροχητην αυγούλα κάποιου Απρίλημε χαμόγελο στα μάτια της,μ` ομορφιά πάνω στα χείλη. Θαμπωμένη από την κόκκινηκαταματωμένη μου όψημε τ` αργό της … Συνεχίστε να διαβάζετε Alexandr Pushkin | Αγκάθι (μτφρ. Γιάννης Αηδονόπουλος).
Δώσε μου ένα φυλαχτό,για να προσμένω.Δώσε μου ένα μυστικό,για να υπομένω.Δώσε μου μιαν ευχή,για να ελπίζω.Δώσε μου έναν όρκο,για να πιστέψω.Μήπως ζητώ πολλά;Αντάλλαγμα της απουσίας σου.Μήπως ζητώ πολλά;Αντάλλαγμα της αδυναμίας μου.Κι ίσως να μην αξίζω τίποτα απ’ αυτάαλλά θέλω τόσο να νιώθω πώςυπάρχω κατά την … Συνεχίστε να διαβάζετε Δημήτρης Μπαλτάς | Δώσε μου.
«Τὸ φυτὸ γιὰ νὰ μεγαλώσει χρειάζεται ἥλιο, νερὸ κι ἀγάπη». Μικρή μου νεραϊδούλα,πιάνεις τὸ μαγικό σου μολυβάκι καὶ χτίζεις τὸν κόσμο μας ἀπ’ τὴν ἀρχὴγράμμα τὸ γράμμα, συλλαβὴ τὴν συλλαβὴ.Μαστορεύεις τὶς λέξεις μὲ ὑπομονὴ καὶ ἀρετή, θέληση καὶ τέχνη.Φωνοῦλες παιδικές,φωνοῦλες χαρωπές,καὶ γίνεται ὁ κόσμος ὄμορφα … Συνεχίστε να διαβάζετε Κωνσταντίνος Γεωργίου | Τα πρώτα γράμματα.
Ράγισε ο καθρέφτηςπολυπληθείς οι προβολέςκαι τα λουσμένα στο φως κορμιάγεμίσανε το χώρο του. Από τις τρύπεςαντίκρυσες απέναντι,τις ρωγμές των τούβλωνκαι θέλησες ν’ ανταμώσειςτο δάκρυ της ύπαρξηςπου, ακόμα,μπορεί να ανασαίνειελεύθερη. Οι περιττοίλοιπόναποχωρούν. Ως να μην υπήρξανποτέ. (Από την ποιητική συλλογή της Κατερίνας Θανοπούλου «Zώσα μνήμη», εκδόσεις … Συνεχίστε να διαβάζετε Κατερίνα Θανοπούλου | Περιττοί.
Ιδού το αγόρι Aπό το ερεβώδες παρελθόνΈνα παιδί γεννήθηκε∙Από χαρά και πένθοςΗ καρδιά μου σκίζεται. Γαλήνιος στην κούνια τουΟ ζωντανός κοιμάται.Ας ανοίξουν τα μάτια τουΤο έλεος και η αγάπη. Η νέα ζωή αναπνέειΠάνω στο γυαλί∙Ο κόσμος που δεν υπήρξεΚοντοζυγώνει να διαβεί. Ένα παιδί κοιμάταιΈνας ηλικιωμένος … Συνεχίστε να διαβάζετε James Joyce | Ιδού το αγόρι (μτφρ. Τάκης Π. Πιερράκος).
Οι Ελένες σου είναι ξέμπαρκες με μάτι πεινασμένο και κάτι τόσο σκοτεινό που μέσα τους ούτε το φως τολμά να το διαρρήξει. Ταξιδεύουν μόνες για να μην έχουν μάρτυρες της πτώσης τους. Οι Ελένες σου έχουν βάλει αυτογκόλ από την ώρα που συνελήφθησαν από γονείς … Συνεχίστε να διαβάζετε Γκέλη Ντηλιά | Ελένες 1.
18:28.Ώρα θανάτου του ονείρου.Ποιος αντέχει τη ναυτίαπου προκαλούν τα ανάρμοστα στόματα,τα χάδια από χέρια αγαλμάτων,τις ολέθριες λέξεις.Ο Κάιν δεν πέθανε ποτέ.Ζει μέσα σ’ ανύποπτους απογόνουςκαι να, η αγάπη ξεψυχάειαπό τ’ ανεστραμμένο βέλος του έρωτατεντώνει του τόξου τη χορδήπου σπάει με θόρυβοσαν ένα αντίστροφο Big Bang.Δεν … Συνεχίστε να διαβάζετε Αλεξία Καλογεροπούλου | Ρέκβιεμ για έναν έρωτα.
στο τέλοςόπως και στην αρχήσταγόνες λιγοστέςαισθήματα αχνάξεθωριασμένα ανάμεσα σ αυτάδεν έχει μέρος να κρυφτείςούτε και να ξεφύγεις μοιάζειμε την βροχή η αγάπη Ο Κώστας Τσιούφης γεννήθηκε στον Βόλο το 1954. Έκανε τις βασικές του σπουδές στο Βαρβάκειο Πρότυπο εξατάξιο Γυμνάσιο. Είναι διπλωματούχος ΗΜ Μηχανικός του ΕΜΠ. Ζει στην … Συνεχίστε να διαβάζετε Κώστας Τσιούφης | σαν τη βροχή η αγάπη.
Α’ Ένας άνθρωπος έστησε μια πνευματικότητα κοντά στη θάλασσα. Ήταν από τσίγκο, σ’ ένα τελάρο ξύλινο βαμμένο με λαδομπογιά. Το βράδυ την έριξε ο αέρας και σκότωσε ένα περαστικό. 1935 (Από το βιβλίο του Γιάννη Τσαρούχη «Ποιήματα 1934-1937», εκδόσεις Άγρα) Ο Γιάννης Τσαρούχης (Πειραιάς, 13 … Συνεχίστε να διαβάζετε Γιάννης Τσαρούχης | Τα ποιήματα της πνευματικότητας.
Άλλο φως Της μέρας φωςσβήνει η νύχταστην αγκαλιά της κλείνομαιανοίγουν άλλα σύμπανταμε φωτισμό ονείρου Δυο παράθυρα Στο δικό μου κελίδυο μάτια παράθυραμηχανικά ακολουθούν τις μέρεςτις νύχτες μέσα στα σύννεφαδιαλέγουν ήλιουςκι έναν ορίζονταγραμμή ελευθερίας Ο Άγγελος Ερατεινός γεννήθηκε στη Χίο το 1950. Έχει εκδώσει τις ποιητικές … Συνεχίστε να διαβάζετε Άγγελος Ερατεινός | Δύο ποιήματα.
Όλα τα μυθικά εμπόδια Όλα τα μυθικά εμπόδια κείνταιΑνάμεσά μας, η μακρόστενη φανταστική πεδιάδαΗ θηριόμορφη πτύχωση της oροσειράςΠου κρέμεται όλη τη νύχτα καιΚατακλύζει με νερά το Σακραμέντο, ο Άγιος ΙωακείμH χειμωνιάτικη συριστική βροχή, που παραδέρνει. Περίμενα ολημερίς, βηματίζονταςΝευρικά από το σταθμό στο μπαρ,Αφού είδα την … Συνεχίστε να διαβάζετε John Montague | Όλα τα μυθικά εμπόδια (μτφρ. Τάκης Π. Πιερράκος).
Αφεθήκαμε σε χέρια βάναυσανα ορίζουν τις ζωές μας.Γίναμε άνθρωποι της συνήθειας,μακριά τηςη επιβίωση αδύνατη.Δε μας ρώτησε ποτέ κανείς,υπακούμε σ’ αυτάπου άλλοι αποφασίζουν για μας,σ ‘αυτό που λέγεται κανονικό,μια πιθανή ελευθερίαπου μέσα της συνωστίζονταιόλες μας οι στερήσεις.Οι ανθρωποθυσίες συνεχίζονταιστο βωμό της επανάληψης.Ζούμε όσα μας επιτρέπουν οι … Συνεχίστε να διαβάζετε Δημήτρης Καρπέτης | Κανονικότητα.
Δείτε πόσο αποδοτικό είναι ακόμα,πόσο διατηρείται σε φόρματο μίσος στον αιώνα μας.Πόσο εύκολα υπερπηδά και τα πιο ψηλά εμπόδια.Με τι ταχύτητα εφορμά, πόσο γρήγορα μας εντοπίζει. Δεν είναι σαν τα άλλα αισθήματα.Ταυτόχρονα μαζί το πιο γηραλέοκαι το πιο νεαρό.Από μόνο του γεννοβολάει αιτίεςπου το ζωογονούν.Όταν … Συνεχίστε να διαβάζετε Wislawa Szymborska | Μίσος (μτφρ. Βασίλης Καραβίτης).
Θα παίξουν ήσυχα τον ρόλο τους·είναι ήπιοι άνθρωποι.Θα μπούνε στη σκηνή σκυφτοί·θα πουν τα λόγια τους τα ορισμένακι ύστερα θα γίνουν ένα με το φόντο.Όσο κρατά η παράσταση δεν θα κουνηθούν.Μόνο λίγο πριν το τέλος θα έρθουν πάλι ταπεινά,να γίνουν ιδανικά σκαλιάγια τα χειροκροτήματα των … Συνεχίστε να διαβάζετε Ανδρέας Σαμαρτζής | Κομπάρσοι.
Είπα «σε αγαπώ»και το κύμα σπούσεσιγαλό απαλόσα να ξεψυχούσε. Είπα «σε αγαπώ»κι έτρεμε το αέρι,σάμπως στη φωνήνα έκλαιε ένα αέρι. Είπα «σε αγαπώ»κι έπεφτε το βράδυ,σάμπως στη φωνήνα έτρεμε ένα βράδυ. Ο Κωνσταντίνος Χατζόπουλος ήταν μυθιστοριογράφος, ποιητής, διηγηματογράφος, μεταφραστής και δοκιμιογράφος, από τους πρωτοπόρους του … Συνεχίστε να διαβάζετε Κωνσταντίνος Χατζόπουλος | Έτρεμε ένα βράδυ.
Σ΄ένα έρημο δρόμογεμάτο σκόνη και άμμοκαθόμουνα σε μια ξύλινηπαλιά καρέκλαείχα ένα καφέπάνω σ΄ένα σιδερένιο τραπέζιαγνάντευα απέναντι τα βουνάκοιτούσα το βάθος του δρόμουέκανα εκεί τις διακοπές μουσ΄αυτό τον έρημο τόπομε τα λίγα σπίτιαένα καφενείομα δεν μ΄ένοιαζεείδα κάποιον να έρχεταιαπό το βάθος του ορίζονταμια απόκοσμη φιγούραπέρασαν ώρες, … Συνεχίστε να διαβάζετε Γρηγόρης Σακαλής | Εξορία.
Άλλαξε τη μπόλια της η μητέρα μου κ΄ ετοιμάστηκενα πάει στην εκκλησία.Καθαρή σαν αστέρι,παρ΄όλα τα μαύρα της, κατεβαίνει τα πέτρινασκαλοπάτια κοιτάζοντας την ευγένεια του ήλιουκαι τις άσπρες πορτοκαλιές. Δεν ξέρει η μητέρα μουτι είναι ο ήλιος. Τον φαντάζεται αγάπηπου ανατέλλει στον ουρανό-δεν ξέρει η μητέρα … Συνεχίστε να διαβάζετε Νικηφόρος Βρεττάκος | Η μητέρα μου στην εκκλησία (αποσπάσματα).
Booksitting 