Τα παιδάκια που παίζουν στ΄ανοιξιάτικο δείλι-μια ιαχή μακρυσμένη-Τ΄αεράκι που λόγια με των ρόδων τα χείληψιθυρίζει και μένει, τ΄ανοιχτά παραθύρια που ανασαίνουν την ώρα,η αδειανή κάμαρά μου,ένα τραίνο που θα ΄ρχεται από μια άγνωστη χώρα,τα χαμένα όνειρά μου, οι καμπάνες που σβήνουν, και το βράδυ που … Συνεχίστε να διαβάζετε Κώστας Καρυτωάκης | Βράδυ.
