Στα τζάμια πέφτει η βροχή,μα λένε πως αν σταματήσει ουράνιο τόξο θα φανεί.Το δικό μου ουράνιο τόξο έχει αγώνα και φωνή,έχει πόνο, από ανθρώπους που άφησαν την τελευταία τους πνοή.Το δικό μου ουράνιο τόξο είσαι εσύ,που αγωνίζεσαι δίπλα μου για να γίνει πολύχρωμη η γη,με … Συνεχίστε να διαβάζετε Ανδριάνα Μπιρμπίλη | Το δικό μου ουράνιο τόξο.
Όνειρα που μοιάζουν με πουλιά, ταξίδια μαγεμένα σε μέρη μακρινά. Στα δύο σου χέρια ένιωσα αγάπη και χαρά, βράδια γεμάτα έρωτα, σημάδια μου βαθιά. Κι αν κάποτε όλα θυμίζουν μακρινά, πάντα στην σκέψη θα έχω, δύο μαύρα μάτια στον σταθμό στην Κηφισιά. Τραγούδια γεννηθήκανε, μόνο … Συνεχίστε να διαβάζετε Η Ανδριάνα Μπιρμπίλη διαβάζει το ποίημά της «Υστερόγραφο».
Τραυματισμένες Σκέψεις Πράγματα, τραύματα, του μυαλού κατάγματα. Λόγια ρολόγια, άσκοπα χρόνια, λέξεις και σχέσεις, όπου αντέξεις. Έγιναν οι όρκοι άσκοποι κόμποι. Όμως αν δεις, θα καταλάβεις, ό,τι κι αν δώσεις αυτό θα λάβεις. όχι από λέξεις, μόνο από πράξεις, που δεν θα μοιάζουν με παρατάξεις. … Συνεχίστε να διαβάζετε Ανδριάνα Μπιρμπίλη | Δύο ποιήματα.
Booksitting 