Ο μικρός Αλί καθόταν κουρνιασμένος πάνω στο κρεβάτι ενός φτηνιάρικου ξενοδοχείου και περιεργαζόταν όλο τον ξεφτισμένο διάκοσμο. Ήταν τόσο δυστυχισμένος μα και συνάμα τρομαγμένος. Γιατί άφησε το ζεστό του το δωμάτιο με τα τόσο παιχνίδια; Γιατί έπρεπε να φύγουν όλοι μαζί οικογενειακώς από την πόλη … Συνεχίστε να διαβάζετε Εύη Στυλιανίδου | Τα Χριστούγεννα που δεν ήταν και τόσο λαμπερά.
Πάνε πολλά χρόνια που στην κεντρική μας πλατεία, όταν οι πιο ευκατάστατοι έβγαιναν για τα ψώνια των Χριστουγέννων, στεκόταν μπροστά απ’ το βιβλιοπωλείο ένας οργανιτζής με τη λατέρνα του και δίπλα του μια μαϊμού ντυμένη σαν χανούμισσα, με μπακιρένια φλουριά που συνόδευαν ηχητικά σαν κρουστά … Συνεχίστε να διαβάζετε Αντώνης Μπαλασόπουλος | Ο οργανιτζής.
Εκινδύνευε να βυθισθεί εις το κύμα η μικρή βάρκα του Κωνσταντή του Πλαντάρη, πλέουσα ανάμεσα εις βουνά κυμάτων, έκαστον των οποίων ήρκει δια να ανατρέψει πολλά και δυνατά σκάφη και να μη αποκάμει, και εις αβύσσους, εκάστη των οποίων θα ήτο ικανή να καταπίει εκατόν … Συνεχίστε να διαβάζετε Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης | Φώτα Ολόφωτα.
Μια παραμονή Πρωτοχρονιάς, χωμένο στη γωνία μιας εξώπορτας, κάθουνταν ένα αγοράκι και κοίταζε το αντικρινό φωτισμένο παράθυρο. Είχε νυχτώσει νωρίς, και το χιόνι σκέπαζε τις πλάκες του δρόμου, τα φανάρια, τα δέντρα και τις στέγες των σπιτιών, πράμα σπάνιο στην Αθήνα.Το κρύο ήταν δυνατό, και … Συνεχίστε να διαβάζετε Πηνελόπη Δέλτα | Πρωτοχρονιάτικο παραμύθι.
«Εεεε… μάνα», «Εεεε… Λένη, αδελφή που είστε;»Κάπως έτσι με την δυνατή φωνή της να ακούγεται στη στροφή του χαλικόδρομου, κατέφθανε κάθε χρόνο δυο μέρες πριν την Πρωτοχρονιά, η θεία μας η Αθηναία στο χωριό. Τη λέγαμε «Αθηναία» στην οικογένεια, γιατί ήταν η μόνη από τις … Συνεχίστε να διαβάζετε Μαίρη Φλώρου | Ο πρωτοχρονιάτικος λαχνός.
Τα χρόνια είχανε αρχίσει να βαραίνουνε στους ώμους της. Τα άσβηστα κεράκια που είχε μπροστά της όλο και λιγοστεύανε. Οι καιροί, οι καταστάσεις, η αντικανονική κανονικότητα που βίωνε, η αποστασιοποίηση, ο διάχυτος ατομισμός που τροφοδοτούσε ο διαχωρισμός των ανθρώπων σε εμβολιασμένους και ανεμβολίαστους, οι γυναικοκτονίες … Συνεχίστε να διαβάζετε Μαρία Αθανασοπούλου | Το αγγελούδι.
Επιτέλους, οι ετοιμασίες για το γιορτινό τραπέζι έφτασαν το τέλος τους. Όλα είναι έτοιμα. Η πολυνησιακή σούπα, τα δύο διαφορετικά είδη σαλάτας, τα ορεκτικά, τα δύο διαφορετικά κρέατα, το απαραίτητο σουφλέ ζυμαρικών, τα γλυκά, τα κρασιά, τα ποτά και ένα καλό πορτ για το τέλος, … Συνεχίστε να διαβάζετε Γιώργος Πολυμενάκος | Γιορτινό τραπέζι.
Sir, cold… Sir, cold…Είκοσι πόντους το χιόνι Αγκόνα-Ρώμη. Όλες οι πόρτες κλειστές, νύχτα, βαθιά νύχτα. Οι άνθρωποι, παραμονές Χριστούγεννα αγαπούν το χιόνι. Το χαζεύουν πίσω από το στολισμένο θαμπό τζάμι, στη θαλπωρή του αναμμένου τζακιού. Ένας αγαθός Άι-Βασίλης σκαρφαλωμένος στα κλωνάρια του έλατου. Παίζει με … Συνεχίστε να διαβάζετε Βιβή Κοψιδά-Βρεττού | Προσευχή στον Αι-Βασίλη.
Ήρθαν τα πρώτα Χριστούγεννα χωρίς εκείνη, χωρίς κανέναν. Νύχτωνε. Έξω το χιόνι στροβιλιζόταν και έπεφτε πάνω στις σκεπές, στα δέντρα, στους δρόμους. Άναψαν τα φώτα, η πόλη χλόμιασε. Κούρνιασες στην πολυθρόνα, το τζάκι έκαιγε. Τρεμόπαιζαν οι σκιές πίσω απ` τα κάδρα και τις κορνίζες. Παιδιά, … Συνεχίστε να διαβάζετε Δημήτρης Στατήρης | Μπλε σπίθα.
Αυτό που πρόκειται να σας διηγηθώ είναι μια απίστευτα αληθινή ιστορία φαντασίας, η οποία ξεκινάει σ’ ένα μαγικό μέρος βόρεια από δω, αρκετά μακριά από αυτή τη γη. Δεν θυμάμαι πια πού είναι, αλλά μπορώ να σας πω με σιγουριά πως, αν είχατε την δυνατότητα … Συνεχίστε να διαβάζετε Βασίλης Μέγας | Το κυκνοκάραβο.
Πρώτα, το πρόσεξε ο πατέρας. «Τι είναι αυτές οι γραμμές στο μέτωπό σου;»Έμοιαζαν με ρυτίδες. Γκρι χρώματος και απαλές, σχεδόν ανεπαίσθητες, διακρίνονταν με δυσκολία. Πλησίασα τον καθρέφτη. Άνοιξα διάπλατα τα μάτια. Ναι. Ήταν εκεί. Την επόμενη μέρα το πρωί φαίνονταν πιο έντονα και την επόμενη … Συνεχίστε να διαβάζετε Μιρέλλα Μπούτζα | Το στολίδι.
Παραμονή Χριστουγέννων. Πάντα μόνος, σταθερά, από επιλογή. Ρούφηξε βιαστικά τον πρωινό καφέ, ντύθηκε, βγήκε για ψώνια. Στον δρόμο αντάλλαξε κάμποσες τυπικές καλημέρες και ευχές μέχρι να φτάσει στον φούρνο της γειτονιάς. Πολυκοσμία και γιορταστική οχλαγωγία. Έφτασε επιτέλους η σειρά του∙ μια φρατζόλα ψωμί, μερικά γλυκά … Συνεχίστε να διαβάζετε Δημήτρης Φιλελές | Επιλογή.
Ο θόρυβος από την ηλεκτρική σκούπα της κυρα- Μαρίκας που μόλις έπιανε δουλειά, την έκανε να σηκώσει τα μάτια της από την οθόνη του υπολογιστή και να κοιτάξει γύρω της. Διαπίστωσε πως πάλι είχε μείνει τελευταία στον όροφό της κι ας είχε νυχτώσει για τα … Συνεχίστε να διαβάζετε Βάνια Σύρμου | Postit.
Χριστούγεννα παραμονές. Χριστούγεννα και χιονιάς πάντα πάνε μαζί. Μα εκείνη τη χρονιά οι καιροί ήτανε φουρτουνιασμένοι παρά φύση. Χιόνι δέν έρριχνε. Μοναχά που η ατμόσφαιρα ήτανε θυμωμένη, και φυσούσανε σκληροί βοριάδες με χιονόνερο και μ’ αστραπές. Καμμιά βδομάδα ο καιρός καλωσύνεψε και φυσούσε μια τραμουντάνα … Συνεχίστε να διαβάζετε Φώτης Κόντογλου | Χριστούγεννα στη σπηλιά.
Σαν περπατήσει κανείς μετά τα μεσάνυχτα στο βόρειο άκρο του χωριού την παραμονή της εικοστής πρώτης Δεκεμβρίου κι ακούσει ένα ξυπνητήρι να χτυπά, θα πρέπει να γνωρίζει πως ο ήχος αυτός δεν βγαίνει από σπίτι ανθρώπινο μα απ’ την ίδια την γη, απ’ το λιοστάσι. … Συνεχίστε να διαβάζετε Αργύρης Φυτάκης | Το λιοστάσι.
Ι.Κάποιος πρέπει να κατήγγειλε τον Α. γιατί το πρωί του Σαββάτου οι αρχές έλεγξαν το σπίτι του για λαθραίους και αδήλωτους ενοικιαστές. Πράγματι, μετά από λίγων μόνο λεπτών έρευνα βρέθηκαν: ένας Πορτογάλος ναυτικός που είχε απομνημονεύσει το “Rime of the Ancient Mariner” του Coleridge στην … Συνεχίστε να διαβάζετε Αντώνης Μπαλασόπουλος | Ένοικοι.
Ένα από τα κορυφαία έργα μικρής φόρμας του Φώκνερ, κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Κίχλη σε μετάφραση και επίμετρο του Γιάννη Παλαβού. Τα Κόκκινα φύλλα (1930) αναγνωρίζονται ομόθυμα ως ένα από τα κορυφαία έργα μικρής φόρμας του Ουίλλιαμ Φώκνερ. Το διήγημα αφηγείται μια αγωνιώδη ιστορία καταδίωξης. … Συνεχίστε να διαβάζετε Κόκκινα φύλλα | Ουίλλιαμ Φώκνερ.
Δεν είναι κάτι άλλο, είναι ότι τρομάζουν και παγώνουν στο αιφνίδιο φως. Πάνω της πέφτουν 2.000 κιλά από ατσάλι και φάιμπεργκλας με ταχύτητα περίπου 90 χιλιόμετρα την ώρα. Τόσο υπολογίζω ότι έτρεχα, γιατί είχα φτάσει σε ευθεία και κατηφόρα κατεβαίνοντας απ’ το βουνό. Ήρθε στο … Συνεχίστε να διαβάζετε Αντώνης Μπαλασόπουλος | Θα έπρεπε να ξέρω.
Το σπίτι δίπλα στην θάλασσα ήταν για χρόνια ακατοίκητο, πλάσμα ζωντανό δεν το πλησίαζε, φοβόταν το μαγεμένο του χέρι. Οι ντόπιοι κάτοικοι του χωριού έλεγαν πως αν ζύγωνες σιμά του, θα σε άρπαζε και θα σε οδηγούσε στον πυθμένα της θάλασσας, η οποία έγλειφε νυχθημερόν … Συνεχίστε να διαβάζετε Ολυμπία Θεοδοσίου | Για λίγο στο φως.
Κατέβασε το διακόπτη, έθεσε σε λειτουργία το σύστημα συναγερμού, διπλοκλείδωσε την κεντρική είσοδο. Σήκωσε αργά το κεφάλι κι αντίκρισε το κτίριο. Του φάνηκε πιο ψηλό, πιο σαθρό, ένα γιγάντιο τοίχος έτοιμο να τον πλακώσει. Σκυθρώπιασε κι έτρεξε γρήγορα στο μετρό. Δεν ήθελε να χασομερά. Ο … Συνεχίστε να διαβάζετε Μιχάλης Νικολάου | Χαβάη!.
Booksitting 