Μόλις βγήκα από το ιατρείο (μεγαλώνοντας, πάντα υπάρχει ένας καταραμένος λόγος για να επισκεφτείς γιατρούς και παραγιατρούς), κάθισα στο πρώτο παγκάκι που είδα μπροστά μου. Ήμουν δύσθυμος και κουρασμένος. Ο πόνος στο πόδι μου δεν έλεγε να σταματήσει (γι’ αυτόν τον πόνο θα γράψω μια άλλη … Συνεχίστε να διαβάζετε Χριστόφορος Τριάντης | Ανατομία μιας επιστολής.
Ο Σίρο Όντα ήταν ένας σπουδαίος καλλιτέχνης, ένας μεγάλος δημιουργός. Τα έργα του, ήταν γνωστά σε όλον τον κόσμο και η αξία τους ήταν αναμφισβήτητη, μοναδική θα μπορούσα να πω. Μικρές και μεγάλες ζωγραφιές, υδατογραφίες, χαρακτικά, κοσμούσαν δημόσια και ιδιωτικά κτίρια, φιλοξενούνταν από πινακοθήκες και … Συνεχίστε να διαβάζετε Χριστόφορος Τριάντης | Οι μετακινήσεις.
Εκδρομή στο Λουτράκι Σαββατοκύριακο μέσα στο κατακαλόκαιρο. Τι πιο όμορφο από μια εκδρομή στο Λουτράκι για μπάνιο; Πεντακάθαρη τεράστια παραλία (γκουχ! γκουχ! Το απόγευμα γεμάτη σκουπίδια!) Εστιατόρια με υπέροχο φαγητό (πανάκριβα). Καφετέριες δίπλα στη θάλασσα (ξαπλώστρα με ομπρέλα, επίσης πανάκριβη) και ναυαγοσώστες ώστε να νιώθεις … Συνεχίστε να διαβάζετε Θεοχάρης Παπαδόπουλος | Εκδρομή στο Λουτράκι.
Άλλη μία καυτή ημέρα του Αυγούστου. Τα φύλλα των δέντρων χόρευαν ρυθμικά και συντονισμένα στο απαλό αεράκι που έκανε κάπου-κάπου αισθητή την παρουσία του και χάριζε μικρές ανάσες δροσιάς στους περαστικούς. Τόσο σημαντικές ανάσες, σαν ανάσες ζωής. Κοιτάζοντας λίγο παραπέρα, δυο γυναίκες στέκονταν όρθιες σαν … Συνεχίστε να διαβάζετε Άννα Πούδη | Καύσωνας θερινός.
Χήρα βοηθείας Δεν πάει πολύς καιρός από τότε που ευρέθην απένταρος, άνεργος, άκεφος και μόνος να περπατώ εις τον κεντρικό πεζόδρομο της πόλεως. Αναλογιζόμουν πώς θα ηδυνάμην να αποκτήσω χρήματα, εργασία, κέφι και συντροφιά. Αίφνης, μια νεαρά, γοητευτική και εύχαρη γυνή εξήλθε τινός καταστήματος μετά … Συνεχίστε να διαβάζετε Σπύρος Μάλλιος | Χήρα βοηθείας.
Ο κατά φαντασίαν ιατρός Ο Ευστράτιος από μικράν ηλικίαν ήθελε να γίνει ιατρός. Έβλεπε πολλές ταινίες με ιατρούς και είχε αρχίσει να πιστεύει ότι είναι και ο ίδιος ιατρός. Έκανε ότι εξέταζε όλους τους συγγενείς και τους επισκέπτες, ακόμη και όταν ήταν υγιείς. Μίαν φοράν … Συνεχίστε να διαβάζετε Σπύρος Μάλλιος | Ο κατά φαντασίαν ιατρός.
Τραγουδώντας στο μπάνιο Στο ερώτημα εάν τραγουδάμε στην μπανιέρα του σπιτιού μας, συνήθως ένα κύμα αμηχανίας συνοδευόμενο από μια ελαφριά απόχρωση του ροζ στο πρόσωπο κυριεύει ψυχή και σώμα. Δεν ανήκει στην κατηγορία των απαγορευμένων ερωτήσεων ούτε και ευσταθεί ο ισχυρισμός ότι παραβιάζονται καλά κρυμμένα … Συνεχίστε να διαβάζετε Σωτήρης Λέτσιος | Τραγουδώντας στο μπάνιο.
Homo σκέτος Πρώτη φορά εμφάνισα μυωπία στο Λύκειο. Μετά τις πανελλήνιες φορούσα ήδη γυαλιά. Τα μάτια μου δεν μπορούσαν να ξεκαθαρίσουν από μόνα τους τα πράγματα. Αυτό βέβαια ήταν και το παιχνίδι μου. Αν κάτι δεν μου άρεσε ή αν ένιωθα κουρασμένος ή όταν ήθελα … Συνεχίστε να διαβάζετε Γρηγόρης Γαϊτανάρος | Homo σκέτος.
Σύντομο ταξίδι Τώρα που η ζωή μου μπήκε ξανά στις ράγες της και μπορώ πια και απολαμβάνω την μπονάτσα του αέναου ταξιδιού, θα ήθελα να σας μιλήσω για κάτι που συνέβη πριν ακριβώς ένα χρόνο. Τότε στα πρώτα μου βήματα, τα οποία ομολογώ ήταν αρκετά … Συνεχίστε να διαβάζετε Ολυμπία Θεοδοσίου | Σύντομο ταξίδι.
Μια σιωπηλή ιστορία Πριν από πολλά χρόνια, σε μια μακρινή χώρα, συνέβη αυτό που θα σας πω, αυτή η ιστορία, σε μια πόλη με ανθρώπους ολιγόψυχους, που μιλούσαν άσχημα, για οτιδήποτε θύμιζε αγάπη, επειδή εδώ και πολύ καιρό, η αγάπη είχε εγκαταλείψει αυτή την πόλη. … Συνεχίστε να διαβάζετε Νεκτάριος Μπέσης | Μια σιωπηλή ιστορία.
Το Πρώτο Ταξίδι «Πότε θα με πας σ’ εκείνο το ταξίδι που μου έταξες, παππού;» ρωτούσε και ξαναρωτούσε ο μικρός τον γέρο ναυτικό που έμενε σιωπηλός, τα θολά του μάτια προσηλωμένα στις χοντρές χάντρες από κεχριμπάρι καθώς πέφτανε μια-μια, σάμπως φουσκίτσες από χρυσαφένιο λάδι που … Συνεχίστε να διαβάζετε Αλέξανδρος Τσαγκαρέλλης | Το Πρώτο Ταξίδι.
Οι εκάστοτε επιβιούντες… Ήταν πράγματι αρκετά περίεργο που ένας «μυθιστορηματικός» ήρωας, ένας σπουδαίος επενδυτής της Wall Street και γνωστός συλλέκτης έργων τέχνης εγκατέλειπε ξαφνικά τη Νέα Υόρκη, την πόλη της αξεπέραστης επενδυτικής δράσης του. Τον συνοδεύει μόνο μια γυναίκα ζωγράφος, που –τυχαία- έχουν για πρώτη … Συνεχίστε να διαβάζετε Σπύρος Βρεττός | Οι εκάστοτε επιβιούντες….
Ο Μεγάλος Εγκλεισμός Πέντε Μαρτίου. Πριν δέκα λεπτά γύρισα από το γραφείο και βυθίζομαι στην πολυθρόνα του σαλονιού. Ο Κωνσταντής ‒ο συγκάτοικός μου‒ λείπει, πάντα αργεί τις Πέμπτες να επιστρέψει σπίτι. Από το ψηλό παράθυρο χαζεύω έξω, την ανοιχτωσιά μπροστά … Συνεχίστε να διαβάζετε #65 | Μένουμε σπίτι και γράφουμε | Γιάννης Πολυβώτης.
Το διήγημα «Πάσχα στα πέλαγα» του Ανδρέα Καρκαβίτσα, περιλαμβάνεται στη συλλογή «Διηγήματα του γυλιού». Πάσχα στα πέλαγα (από την πρώτη έκδοση της Εστίας, 1922, έχει διατηρηθεί η πολυτονική γραφή) Τὸ πλοῖο ὁλοσκότεινο ἔσχιζε τὰ νερὰ ζητώντας ἀνυπόμονα τὸ λιμάνι του. Δὲν εἶχε ἄλλο φῶς παρὰ … Συνεχίστε να διαβάζετε Ανδρέας Καρκαβίτσας | Πάσχα στα πέλαγα.
«Το πρώτο μου Πάσχα» είναι μια από τις επιστολές που δημοσίευσε ο Γρηγόριος Ξενόπουλος στο παιδικό περιοδικό «Διάπλασις των Παίδων», με το ψευδώνυμο Φαίδων, για τη στήλη «Αθηναϊκές επιστολές». Αγαπητοί μου, Αυτές τις ημέρες ξαναγυρίζω πάντα στα παιδικά μου χρόνια. Και θυμάμαι τις θαυμάσιες … Συνεχίστε να διαβάζετε Γρηγόριος Ξενόπουλος | Το πρώτο μου Πάσχα.
Γίνε η ρίζα Ο ήλιος τής έκαιγε τα μάγουλα μα δεν την ένοιαζε. Αισθανόταν τον καθαρό αέρα να χαϊδεύει απαλά τα μαλλιά της την ώρα που απλωνόταν στο γρασίδι σκαλίζοντας με τα πόδια της το μαλακό χώμα. Πάνω της πετούσαν κοτσύφια και παραδίπλα, μπορούσε … Συνεχίστε να διαβάζετε #37 | Μένουμε σπίτι και γράφουμε | Χρήστος Δεμέτης.
Αντιμετωπίζοντας τον φόβο Είμαι παιδί ακόμα, δέκα ετών. Στην περιοχή που μένω υπάρχει η έννοια της γειτονιάς, χωρίς πολλά αυτοκίνητα, η αθωότητα είναι διάχυτη παντού. Όλα τα παιδιά μαζευόμαστε καθημερινά στη διασταύρωση κάτω από το σπίτι μου, στα σκαλιά μιας πολυκατοικίας. Ξεσηκώνουμε τη γειτονιά, … Συνεχίστε να διαβάζετε #34 | Μένουμε σπίτι και γράφουμε | Πέτρος Γαλιατσάτος.
Ιντερφερόνες Είναι η ώρα που τα τηλεοπτικά βομβαρδιστικά ρίχνουν διαρκώς τις ριπές τους με τα χέρια που πλένονται σχολαστικά και τον κάτοχό τους να ρίχνει αυστηρές ματιές απ’ τον καθρέφτη του μπάνιου του. Ενόσω νουθετεί τους ηλικιωμένους να μένουν μέσα, ένα ανεπαίσθητο σπρώξιμο με … Συνεχίστε να διαβάζετε #22 | Μένουμε σπίτι και γράφουμε | Μαρία Κανελλάκη.
Αυτόν τον μήνα επιλέξαμε το διήγημα «Η Χολεριασμένη» του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη, γραμμένο το 1901, που αποτυπώνει με χιούμορ, ρεαλισμό και αίσιο τέλος την περιπέτεια της κυρα-Ρήνης που αναμετρήθηκε με τη χολέρα. Η Χολεριασμένη Τὴν κατωτέρω διήγησιν, καθὼς καὶ τὴν ἄλλην, τὴν ἐπιγραφομένην «Τὸ Θαῦμα τῆς … Συνεχίστε να διαβάζετε Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης | Η Χολεριασμένη.
Αυτόν τον μήνα το BookSitting δημοσιεύει το διήγημα του Νεκτάριου Μπέση με τίτλο «Ένα σύντομο τηλεφώνημα». Το τηλέφωνο χτυπάει επίμονα, το κοιτάει, πάλι από την δουλειά είναι, σκέφτηκε. Το σηκώνει, βρίζει, το κλείνει απότομα. Μια ρουτίνα, μια καθημερινότητα. Η κακή διάθεση, το μοναδικό του … Συνεχίστε να διαβάζετε Νεκτάριος Μπέσης | Ένα σύντομο τηλεφώνημα.
