Δεν πετούμε πια, δεν κελαηδούμεστα σπίτια και στα σώματαμοιάζουμε σαν φαντάσματα του θέρουςκαι να οι ανασκαφείς, να οι αρχαιολόγοιΤέλειωσαν πια τα ψέματα, μας λένεας πάψει το γλυκόλαλο τραγούδι σας «Νεκροταφείο αηδονιών Νεμέας»μόνον ο χρυσός των κυνηγών τούς θέλγει Σκάβουν, σκάβουν με νύχια και με δόντιαψάχνουν … Συνεχίστε να διαβάζετε Γιώργος Κοζίας | Ο θησαυρός των αηδονιών.
Γείρε στο λακάκι του κόρφουαφημένος.Γείρε στο μπρος του φτερούμε φιλάς.Κάτσε στην τσέπη να με ενοχλείςεισιτήριο θεάτρουσε ζωής παράσταση.Κι όταν το ντουέντεανάσα γίνει και ανασασμόςστη ζωή και το θάνατο,κοίτα το μεσοδιάστημα.Οι τρελοί δημιουργούνβογγώντας στον στίχοκάνοντάς τον τραγούδι. Στον Σ. (Από τη συλλογή της Κατερίνας Θανοπούλου «Άπνοια … Συνεχίστε να διαβάζετε Κατερίνα Θανοπούλου | Duende.
Διάφανοι με σώμα άφθαρτοεπιβιώνουμε σε τόπους ταριχευμένους.Η απαγκίστρωση από την τυραννία αργεί.Έκπληκτοι αντικρίζουμεσημάδια ανεξίτηλαστα σκοτεινιασμένα μας κύτταρα.Προκαθορισμένη η πορείαπρος στα αδιέξοδα.Η λαιμητόμος του φόβου αιωρείται μέρεςπάνω από την προσμονή της ζωής.Στον τοίχο κείτεται καρφωμένοτο κάδρο του δράματος.Χωρίς ψεγάδι κανένααπεικονίζει ανάγλυφατη συνθηκολόγηση με το μάταιο. Ο Δημήτρης … Συνεχίστε να διαβάζετε Δημήτρης Καρπέτης | Συνθηκολόγηση.
Να προσέχετε Ταξιδεύοντας για το φωςμη φοβηθείτε τις στιγμές της σκοτεινιάς.Η πίστη απαιτεί σταθερότητα.Μπορείτε να λυγίσετεαν είναι η θέλησή σαςκατά τη φορά του ανέμου.Το δένδρο είναι ο δάσκαλός σας,το άκαμπτο ρίζωμααπό την εμπειρίαστο έδαφοςτο έκανε εύθραυστο. H απαλή σας δροσιά θα έλθεικαι η ορμητική διάθεσηνα … Συνεχίστε να διαβάζετε Μichael D. Higgins | Να προσέχετε (μετ. Τάκης Π. Πιερράκος).
Λιγόστεψαν οι τίγρεις και τα λιοντάρια,όμως η ζούγκλα απλώνεται.Κοιτώ γύρω μου και τη βλέπω.Ακούω βρυχηθμούς από θηρία αόρατα.Περιμένω σαγόνια να μ’ αρπάξουν,μάταια ψάχνοντας να βρω καταφύγιο.Κάποιοι μου λένε να μην αγριεύομαικαι να χαρώ την άγρια ομορφιά της,δέσμιος της χαράς του κυνηγιού,κουφός στις οιμωγές των θηραμάτων,κουφός … Συνεχίστε να διαβάζετε Αντώνης Θ. Παπαδόπουλος | Ζούγκλα.
Όταν η ζωήγίνεται επίδειξη μόδαςόταν η γραφήγίνεται κέντημα περίπλοκοαναρωτιέμαιτι περιθώρια υπάρχουνγια αληθινά συναισθήματαγια μια αυθεντική ύπαρξητου εαυτού μαςαδιαμεσολάβητηκαι βρίσκωπως είναι απειροελάχιστακαθώς ζούμεμέσα από την εικόναπου προβάλλουμεκαι μας προβάλλουνκαταναλωτές μιας ψευδαίσθησηςαμφίδρομηςζώντας μια ζωήκαθαρά επιφανειακήπου ξοδεύεται αλόγιστα. Ο Γρηγόρης Σακαλής γεννήθηκε και ζει στη Νάουσα. Σπούδασε Νομικά στο Α.Π.Θ. … Συνεχίστε να διαβάζετε Γρηγόρης Σακαλής | Σπατάλη.
υπάρχει άραγελέξη πιο δυνατήκαι πιο παράξενηαπό τον έρωταάλλοτε χαμένος στον ορίζοντακι άλλοτε καλά κρυμμένοςστα στήθη μας μέσα εδώ δεν έχει θέση η λογική μόνο τα μαύρα της μαλλιάπου ανεμίζουνμε την πνοή του χρόνουκαι ξαφνικά ασπρίζουνχάνονταιμέσα από τις φυλλωσιέςτων άγριων καιρώνσαν την φωνή των ποιητώνπου τον … Συνεχίστε να διαβάζετε Κώστας Τσιούφης | εδώ δεν έχει θέση η λογική.
Nησί θάλασσαΜακρινό μου ταξίδιΓελούν τα φιλιά. Ξύπνιος έρωταςΠολιτεία σε νάρκηΧαράς αστραπές! Ροδίζει αυγήΠετούμενο χάραμαΣτο στήθος πανί. Κύμα το κύμαΑνεμίζει τραγούδιΜεθούν εποχές. Συντρόφοι πουλιάΚατάρτι αμέριμνοΠνέουν οι πόθοι. Η Παρασκευή Κοψιδά-Βρεττού είναι αριστούχος Διδάκτωρ Φιλολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών, βραβευμένη ποιήτρια και συγγραφέας, πρόεδρος του Συνδέσμου Φιλολόγων Λευκάδας και συνεργάτιδα … Συνεχίστε να διαβάζετε Βιβή Κοψιδά-Βρεττού | Πέντε θερινά χαϊκού.
Μικρή αγκαλιά,Χάδι από γιασεμί -Ιούνη ήρθες. Ιούνιος θερμόςΦιλιά στο στερέωμα -Πυγολαμπίδες Μαγική νυχτιάΘερινό ηλιοστάσι.Όνειρα – ίσως Η Λίνα Βαταντζή είναι εκπαιδευτικός και ποιήτρια. Φωτογραφία: javier gonzalez
Κρυφτό, σαν παιδίμες στα σοκάκια παίζειτο καλοκαίρι. Στ’ ακροθαλάσσιλόγια κρυφά γαλάζιαφλοίσβου ψίθυροι. Μέρα χρυσαφιάμάτια ηλιοτρόπιαστρέφομαι στο φως. Νύχτα διάφανη•αθόρυβα η σελήνητον χρόνο μετρά. Στην άμμο αστράφτειλευκό του θέρους θαύμαθαλασσόκρινο. Η Βάνια Σύρμου είναι φιλόλογος, μεταφράστρια και διηγηματογράφος. Φωτογραφία: Constantin Panagopoulos
Ιούνη μήνατις λύπες του χειμώναχαρές θα κάνεις Φωτογραφία: Martin Vysoudil
Κοίτα πώς χάνονται οι δρόμοιμες στους ανθρώπους…τα περίπτερα πώς κρυώνουνεαπ’ τις βρεμένες εφημερίδεςο ουρανόςπώς τρυπιέται στα καλώδιακαι το τέλος της θάλασσαςαπό το βάρος των πλοίωνπόσο λυπημένες είναι οι ξεχασμένες ομπρέλεςστο τελευταίο δρομολόγιοκαι το λάθος εκείνου που κατέβηκεστην πιο πριν στάσητα αφημένα ρούχα στο καθαριστήριοκαι την … Συνεχίστε να διαβάζετε Κατερίνα Γώγου | Κοίτα πώς χάνονται οι δρόμοι.
Στο φεγγάρι ξενυχτούν τα αδιέξοδα.Αναταράξεις έντονεςστα μέρη που αφήσαμε τις μέρες μας.Στο φως των κατοίκων της πόληςσυνεχίζει να καρποφορεί το χάος.Οι προσδοκίες αναδιπλώνονται,τα παραπτώματα βολεύονταιστο σκοτάδι της ρηχότητας.Η ηρεμία των φυτών κατέκλεισετο καταφύγιο των ψυχών.Ανυπόφορα ψέματααποπλανούν τη ζωή.Ο κόσμος μεταμορφώνεταισμικραίνει.Ο αντίλαλος της σύγχυσηςμια βροχή παρακμήςστην … Συνεχίστε να διαβάζετε Δημήτρης Καρπέτης | Ανθρωποθυσίες.
Βουνά Για Χαμηλώσετε… Βουνά για χαμηλώσετε, κορφές, για τραβηχτείτε,να δούμε κάμπους πράσινους, πλαγιές λουλουδιασμένες,λιβάδια με τα πρόβατα, γιαλούς με τα καράβια.Και τραβηχτήκαν οι κορφές, τα όρη χαμηλώσανκι είδαμε κάμπους με σταυρούς, πλαγιές με σκοτωμένους,ανταριασμένες θάλασσες που ξέβραζαν κουφάριακαι τα κοράκια σύγνεφα και τα σκυλιά κοπάδια. … Συνεχίστε να διαβάζετε Βασίλης Ρώτας | Δύο ποιήματα.
Ἡ λεῦκα Τὴ θυμᾶσαι τὴ λεῦκα μας; Παιγνιδιάρα στὴν αὔραφιλικὰ μᾶς προστάτευεν ἀπ᾿ τοῦ ἥλιου τὴ λαύρα,καὶ μὲ χάρη σαλεύοντας τὴ ψηλὴ κορυφή τηςἐψιθύριζε πρόσχαρη τὴ χαρὰ τὴν κρυφή τηςκαὶ σκορποῦσε τὸ γέλιο της στοὺς φραγμοὺς καὶ στ᾿ ἀμπέλια. Γιατὶ τότ᾿ ἀποκρίνονταν στὰ δικά σου … Συνεχίστε να διαβάζετε Ιωάννης Πολέμης | Τέσσερα ποιήματα.
Αισιόδοξο μήνυμα Κίτρινα φύλλαστο χώμα. Προλαβαίνεις. Στη σκιά Το δέντρογράφει για σένα ποίημα,μου είχες αόμματα εκμυστηρευτεί. -Όταν καθίσεις στη σκιά του Αν σε αναγνωρίσω Από το μελάνι της γραφής σουήτο πενάκι που σκιτσάρειςτις αξημέρωτες νύχτες σουΑπό το μνήμα της μνήμης σουπου ευλαβικά ακουμπάςΑπό το λουλούδι … Συνεχίστε να διαβάζετε Μαρία Γερογιάννη | Τρία ποιήματα από τη συλλογή «Οι κούκλες σου δεν είχαν ψυχή», εκδόσεις Περισπωμένη.
Οι αληθινοί ποιητέςποτέ τους δεν πίστεψαν ότι η ποίηση τους ανήκει,δίκην ιδιοκτησίας. -Πωλ Ελυάρ (Η ποίηση είναι μεταδοτική, μετ. Γιώργος Σπανός) Ήθελαν όλοι να γίνουν ποιητέςκι αυτός θύμωνεκαθώς διάβαζε ποιήματα των άλλων.Ποιος είσαι εσύ που γράφεις; ρώταγε.Τέλειωσες άραγε μια σχολή δημιουργικής γραφής;Έπιασες πένα απ’ τα … Συνεχίστε να διαβάζετε Αλεξία Καλογεροπούλου | Ήθελαν όλοι να γίνουν ποιητές.
Φλόγες με τυλίγουν που καίνε τα νάυλόν μου ρούχα Ποτίζει πλαστικό το κορμίΠλάνη σαρκός, αέρινοι πόθοι Παιχνίδια του νου, τα πεθυμήματαΤης πρότερης όμορφης ζωής Με ορμή το χώμα με σκεπάζειΜες στο φέρετρό μου βροχή σταλάζει Θαρρώ θα ναι δροσιά στην σάπια μου μύτη Μουρμουρητά μιας … Συνεχίστε να διαβάζετε Κική Ματέρη | Νάυλον.
Η φωνή τηςακουγόταν από μακριάσαν τη βροχή του φθινοπώρουκαι σαν τον ήχο των καλοκαιρινών κυμάτων Ήταν κάποιες στιγμέςπου την περίμεναμε μιαν ανερμήνευτη αγωνίαόπως περιμένει κανείςτο τραίνο για να ταξιδέψει. Κι έφτανετην ώρα που άρχιζε ναβραδιάζει στην καρδιά μουκι ολούθε έπεφτε η ερημιάκαι το σκοτάδι. Την … Συνεχίστε να διαβάζετε Γιάννης Νικολόπουλος | Η φωνή της.
Πιο δυνατός, πιο ξάστερος, πιο καθάριος ̇Θα είμαι αυτός που υπήρξα.Ας έρθει η γλυκιά εισβολή της λησμοσύνης.Να κοιμηθώ θέλω. Να ξεχάσω ποιος είμαι! Να γίνω ήσυχο δέντρο,κλώνοι που σκορπίζουν σιωπή,κορμός καλόγνωμος! Το μεγάλο σκοτάδι, μητρικό κιόλας,βαθαίνει αγάλι αγάλι,Σκεπάζει το σώμα τούτο που απαρνιέται-για μιαν ανάπαυλα- … Συνεχίστε να διαβάζετε Χόρχε Γκιλλιέν | Να κοιμηθώ θέλω.
