Αχ, καλέ μου Brayantδεν δόξασατον άνθρωπο την ανθρωπότηταΌμωςΕγώ όπως ΕσύΌταν κοιτάζαμε κατάματα τον ήλιοΩ! πόσο μας τυφλώνειΌταν μας έγνεφε η νύχταΩ! τόσο το σκοτάδιΌταν η σκέψη μας χόρευε τα μπλουζΩ! τι υπέροχος ο πεσμένος φωτισμός (Από την ποιητική συλλογή της Μαρίας Γερογιάννη «Οι κούκλες σου … Συνεχίστε να διαβάζετε Μαρία Γερογιάννη | Ωμέγα.
Το παιδί όταν ήταν παιδίήξερε να χαίρεται και να γελάει με το τίποταΜε το τίποτα έφτιαχνεήλιους κι αστέριαΜε το τίποτα έχτιζε πύργουςκι έβαζε μέσα όσους αγαπούσεΜε το ξύλινο σπαθί του νικούσε το χρόνοΜε το τίποτα ταξίδευε όπουλευκό χαρτίμολύβι κι αστραπήμε ένα τίποτα δηλαδήΓιατί όταν το … Συνεχίστε να διαβάζετε Μαργαρίτα Παπαμίχου | Ημερολόγιο σχολικής ζωής.
Σκαρφάλωσαστο κρανίο σουεπειδή δε μ’ άφησεςνα σε φιλήσωεπειδή δε μ’ άφησεςνα σε κρατήσωτο βράδυ που αποκοιμήθηκεςσκαρφάλωσαξανάστο κρανίο σου Τρύπωσα από την μύτη σουκατάφερανα φτάσω ως το μυαλό σουσε ρύθμισαγια την κάθε φοράπου όταν θα με κοιτάςνα μυρίζειςτη μαύρηψημένη ζάχαρηνα με δαγκώνειςνα με γλύφειςνα μην σκέφτεσαιτίποτα … Συνεχίστε να διαβάζετε Ευγενία Σασσάλου | Εκδίκηση.
Οριστικές αναχωρήσεις, ερχομοίαποχαιρετισμοί, καλωσορίσματακηδείες, γάμοι και βαφτίσειςκι εγώ παρών-απών ανάμεσά τουςμε πλήρη επίγνωση του φευγαλέουψάχνω το βάθος του ορίζονταμε μάτια τυφλούσχεδιάζω το αβέβαιο μέλλον μουκαι ζω ένα υπέροχο παρόνυπέροχο, απλώς γιατί το ζωΑφήνω στην άκρη το νόημα της ζωήςγια το οποίο υπάρχουν μύριες εκδοχέςκαι άκαρπα … Συνεχίστε να διαβάζετε Γιώργος Δουατζής | Χρόνου Σκιά (απόσπασμα).
στην τρέλα τους επάνωσκόνταψα τις σκοτεινές τους σκέψειςάκουσα κυλίστηκαστα άνομα κρίματά τους την δίψα τους για εξουσίαοσμίστηκα κι έφτασα έτσινα νιώσω άνθρωπος Ο Κώστας Τσιούφης γεννήθηκε στον Βόλο. Έκανε τις βασικές του σπουδές στο Βαρβάκειο Πρότυπο εξατάξιο Γυμνάσιο. Είναι διπλωματούχος ΗΜ Μηχανικός του ΕΜΠ. Ζει στην Αθήνα όπου … Συνεχίστε να διαβάζετε Κώστας Τσιούφης | άνθρωπος.
τη κυρία Χ… Tu as pouir te rendre amusseMa jeunesse en papier isy…CLEMENT MAROT, A SA DAME Εις τας ολίγας θα ευρής αυτάς, εδώ, σελίδας,Της πρώτης μου νεότητος τους χρόνους τους τρελούς,τους χιμαιρώδεις έρωτας καρδίας αφελούς,Το μίσος, την ανίαν μου, τους πόθους, τας ελπίδας. Δεν … Συνεχίστε να διαβάζετε Jean Moréas | Αντί επιλόγου.
Δυο ποιήματα του Πάνου Μπούσαλη από την ποιητική του συλλογή «Η κουδουνίστρα του ήλιου», που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Άπαρσις. Η τρύπα του όντος Οι πάγοι λιώνουνκαταλήγουν στο σαλόνι,μουσκεύουν το μπατζάκι μουΑνοίγω το παράθυρομια νεραντζιά επιμένει να ανθίζειΜικρά χωμάτινα μειοψηφικά τετράγωναΟ Αδάμ τσιμεντένιος, η Εύα … Συνεχίστε να διαβάζετε Πάνος Μπούσαλης | Δυο ποιήματα.
σκληρήεπίμονη βροχήκι εσύδίχως να βρέχεσαιπερνάς ανάμεσά της σαν μια γραμμήστην μοναξιάπου στέγνωσε τα όνειρά μας Ο Κώστας Τσιούφης γεννήθηκε στον Βόλο το 1954. Έκανε τις βασικές του σπουδές στο Βαρβάκειο Πρότυπο εξατάξιο Γυμνάσιο. Είναι διπλωματούχος ΗΜ Μηχανικός του ΕΜΠ. Ζει στην Αθήνα όπου και εργάζεται … Συνεχίστε να διαβάζετε Κώστας Τσιούφης | μοναξιά.
Πιάτα πρωινού που κροταλίζουν σε κουζίνες υπογείων,Κι ανά τις ποδοπατημένες παρυφές του δρόμουΓνωρίζω τις υγρές ψυχές από υπηρέτριεςΒλασταίνοντας τα φυλλοκάρδια τους στις γύρω θύρες. Κύματα καστανά της καταχνιάς σκαμπανεβάζουν πάνω μουΜορφές στροβιλισμένες από τον βυθό του δρόμουΚι αρπάζουν από μια περαστική με λασπερό ποδόγυροΈνα χαμόγελο … Συνεχίστε να διαβάζετε T.S. Eliot | Πρωί στο Παράθυρο.
Είναι γλυκιά η ζωήγι΄αυτό και όλοιπροσπαθούν να ζήσουνέστω μια μέρα παραπάνωαγκομαχούν για λίγο ακόμαόμως κάποιοι άνθρωποικάποιοι συνάνθρωποί μαςέχουν πέσει σε μεγάλο λούκισε αρρώστιες, ναρκωτικάπου παρακαλάνε να πεθάνουνίσως ο θάνατος γι΄αυτούςνα είναι μια λύτρωσηίσως από ένα σημείοκαι πέρανα είναι η λύτρωσηγια τον καθέναόταν η ζωήγίνεται βασανιστήριοκαι … Συνεχίστε να διαβάζετε Γρηγόρης Σακαλής | Πόνος.
Η χαρά επέστρεψεαποτυπώνεται ανάγλυφα στα πρόσωπα.Αφήνομαι στην ασυδοσία των συναισθημάτων,ρεμβάζω στις μοναχικές παραλίες,υπερασπίζομαι την έξαψηπου ρέει μέσα μας.Αφήνοντας τα προκαθορισμένααπολαμβάνουμε τα όνειραμε τα μάτια καρφωμέναστον έναστρο ουρανό.Ο αυταρχισμόςτης σκληρής πραγματικότηταςκυνηγά τη γοητεία των ονείρων.Ποδηγετεί την ωραιότητα.Οι κραυγές του διαμελίζουντο πέπλο της νύχτας…σκοτώστε επιτέλουςτους ονειροπόλους! Ο Δημήτρης … Συνεχίστε να διαβάζετε Δημήτρης Καρπέτης | Ονειροπόλοι.
Σεπτέμβρη, γελάςγια τα χαμένακαλοκαίρια μας. Σταφύλι γλυκό,σε γεύσεις σκορπάςγια έναν Σεπτέμβρη. Ο Αργύρης Φυτάκης είναι συγγραφέας, MA στη Δημιουργική Γραφή. Το πρώτο του αφήγημα «Ημέρα Γενεθλίων» και η πρώτη του συλλογή χαϊκού «Διαθλάσεις Φωτός» βρίσκονται σε ψηφιακή μορφή στην Ανοικτή Βιβλιοθήκη (openbook.gr) Φωτογραφία: Miss Porcelain
Τους τράβηξε απ’ τα μαλλιά μια αλαφροΐσκιωτη γριάτους έσερνε από τη δυτική πλευρά της πόληςσε κάποια αρχαία θαλάσσια σπηλιάκάπου στην άκρη ενός κόλπου στ’ ανατολικά. Τους πέταξε όλους μέσα στην πιο βαθιά σπηλιάέχοντας μόνο αλμύρα και καβούρια-φύλακες- τότε των θεών μιας μυθολογίας νεκρής. Από τους … Συνεχίστε να διαβάζετε Αναστάσης Πισσούριος | Ο μηχανισμός της μέρας.
ΙΤραγουδούσαμε κάποτε«καίνε οι φλόγες στα μάτια σου»Βουρκωμένοι τώρα σπαράζουμεΠώς καίνε οι φλόγες τα μάτια σου! ΙΙΤίποτα πια να καείΔεν απόμεινεΠαρά μονάχα η θάλασσα! ΙΙΙΠαράκουσες την εντολή τουΣοφά σαν σου μίλησε:«Κατά βάθος είμαι ζήτημα φωτός»Παράκουσες κι έσπειρεςΠίσσα σκοτάδι Ποιος νίκησε; Η Παρασκευή (Βιβή) Κοψιδά-Βρεττού είναι αριστούχος Διδάκτωρ Φιλολογίας … Συνεχίστε να διαβάζετε Βιβή Κοψιδά-Βρεττού | Τρία ποιήματα της φωτιάς.
Το ανύπαρκτο σύμπαν του θανάτου Bροχή φωλιάζει στης ελιάς το ηλιοδίαιτο ξύλο βρέχει στου καμένου σπιτιού άγριο φωςστις πέτρες ταξιδεύει το μυημένο ύδωρ για να υπάρχει: στου χρόνου τα θολά οστά τ` αμείλικτα σαν χάνονται κι` ακούγεται η μοναξιά του νεκρού αντάρτη Αίφνης το χέρι … Συνεχίστε να διαβάζετε Κώστας Γουλιάμος | Δυο ποιήματα.
Το ύστατο ρόδο του θέρους Να, το ύστατο ρόδο του θέρουςΈμεινε ν΄ανθίζει μόνο·Όλοι οι αγαπημένοι του σύντροφοιΞεθώριασαν και χάθηκαν·Κανένα λουλούδι του κύκλου τουΚανένα μπουμπούκι δεν παραστέκειΝ΄ αντιλαμπίσει τις κοκκινάδεςΝ΄ αναστενάξει βαθιά! Δεν θα σ΄αφήσω μόνο σουΚαρφωμένο στο μίσχο·Αφού οι μοναχικοί κοιμούνται,Πήγαινε να ησυχάσεις μαζί τους.Γι΄ … Συνεχίστε να διαβάζετε Thomas Moore | Το ύστατο ρόδο του θέρους (μετ. Τάκης Π. Πιερράκος).
οι στίχοι τουστολίδια αιώνιαγια του Αιγαίου μαςτα ταπεινά βραχάκια τα ποιήματά τουσαν ένα δροσερόθαλασσινό αεράκιπου φυσάειμέσα στον παρατεταμένοκαι επίμονο καύσωνατης άνυδρης ζωής μας Ο Κώστας Τσιούφης γεννήθηκε στον Βόλο το 1954. Έκανε τις βασικές του σπουδές στο Βαρβάκειο Πρότυπο εξατάξιο Γυμνάσιο. Είναι διπλωματούχος ΗΜ Μηχανικός του ΕΜΠ. Ζει … Συνεχίστε να διαβάζετε Κώστας Τσιούφης | Για τον Οδυσσέα Ελύτη.
Διώκεται η μνήμη Την κατηγόρησαν πως ήταν βασανιστικήΤους γέμιζε με τύψειςΤης πρόσαψαν πως ήταν αδυσώπητηΤους θύμιζε ευθύνεςΤην κατηγόρησαν πως ήταν πατρικήΤους ήθελε αλύγιστους Στο τέλος παραδέχθηκαν πως ήταν έτοιμη να τους καταδικάσει η ίδιαΚι αυτοί απλώς την πρόλαβαν Η μνήμη διώκει όταν διώκεταιΑκούστηκε στην άκρη … Συνεχίστε να διαβάζετε Άρης Ορφανίδης | Δυο ποιήματα.
Ι. Είναι σημαίνει «αγάπη»που φτάνει την ανυπαρξία στη σιωπή.Είναι θάλασσες που ουρλιάζουνμες του τυχαίου την αγκαλιά.Είναι ακρογιαλιές των ονείρωνπου περιμένουν τη γαλήνη να βουτήξει το νουστη σιωπή.Είναι το βουβό πουλίπου ψόφησε πριν απλώσει τα φτερά του.Είναι τα άλογαπου πετάνε στα χρώματα της αβεβαιότητας.Είναι τα όνειραπου … Συνεχίστε να διαβάζετε Χρύσα Καρδαρά | Δυο ποιήματα.
Δυο ποιήματα από τη νέα συλλογή του Γιάννη Παπουτσάκη, «Οι ευνοούμενοι της βροχής», που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Βακχικόν. Ο ήχος ενός βιολιού Τόσα χρόνια κουβαλάμε μέσα στα σεντούκια της ψυχήςτα πολύτιμα δώρα που μας χάρισε η ζωήτην αγάπη, τη στοργή και την ελπίδαΠεράσαμε μέσα … Συνεχίστε να διαβάζετε Ιωάννης Σ. Παπουτσάκης | Δυο ποιήματα.
